Menu
Gorski Kotar, położony na pograniczu Morza Śródziemnego, panońskiego wnętrza i atrakcyjnego obszaru górskiego, od niepamiętnych czasów znany jest ze swojego stymulującego i łagodnie pobudzającego klimatu. Zimy są przeważnie ostre i długie, co sprzyja korzystaniu ze śnieżnej sielanki i uprawianiu sportów zimowych. Wiosna w Gorskim Kotarze puka do drzwi później, ale za to nagrodą jest cudowne przebudzenie przyrody z długiego zimowego snu - niepowtarzalny widok, którego nie można przegapić.
Lata to przyjemne temperatury w ciągu dnia i chłodne noce, co zapewnia dobry wypoczynek i ochronę przed wielkimi letnimi upałami. Jesień wraz ze zbiorami owoców zachwyca paletą barw, która bezsprzecznie inspiruje. Malownicze wiejskie miejscowości to klimatyczne górskie uzdrowiska, z niezwykłym leczniczym działaniem górskiego powietrza, które odpręża i regeneruje.
Gorski Kotar to zielona oaza Europy i Chorwacji, gdzie na każdym kroku widać harmonijne współistnienie człowieka i przyrody. Otoczony czystymi jeziorami, słonecznymi łąkami, licznymi źródłami, strumieniami i rzekami oraz pięknymi wzgórzami i górami, jest idealnym miejscem na rozmaite wycieczki i przyjemny wypoczynek.
Niezależnie od tego, czy szukasz niemal medytacyjnego spokoju, czy aktywnego wypoczynku, niezapomnianej przygody czy przyjemnych zimowych wieczorów przy kominku, jesteś we właściwym miejscu. Jeśli chcesz poznać bogate dziedzictwo kulturowe i autentyczny krajobraz naturalny, Gorski Kotar z pewnością Cię zaskoczy. Łącząc kontynentalną i śródziemnomorską Chorwację i granicząc z sąsiednią Słowenią, Gorski Kotar jest utkany z bogatej, różnorodnej tradycji i zabytków kultury, które znajdują odzwierciedlenie w każdym punkcie tego miejsca, od gastronomii po wspaniałą architekturę przyrody.
O każdej porze roku poczujesz tu adrenalinę aktywnego wypoczynku i skosztujesz bogatego górskiego stołu, na którym przygotowano dla Ciebie specjały gastronomiczne z płodów gór i dziczyzny. Oddaj się wspaniałej mocy matki natury, która ma dobroczynny wpływ na ludzki organizm.
Szukaj zakątków nietkniętej przyrody, które skrywają niepowtarzalne piękno i spokój, zielonych krajobrazów, gdzie delikatny szept lasu ukołysze Cię do snu. Ciepło barwnych miejscowości Gorskiego Kotaru i ich mieszkańców dotknie Twojej duszy, a gościnność gospodarzy trafi wprost do Twojego serca.
Centrum Gorskiego Kotaru to miasto Delnice, a większe osady to Fužine, Ravna Gora, Vrbovsko, Mrkopalj, Čabar, Lokve, Brod Moravice i Skrad. Każda mikrolokalizacja ma oryginalną ofertę, od bogatego dziedzictwa tradycji, po nowoczesne atrakcje turystyczne. Wszystkie zaś łączy górska tradycja, dziewicza przyroda i gościnni gospodarze.
Zapomnij o stresie i ciesz się piękną stroną życia.
Gorski Kotar położony jest w zachodniej części Chorwacji, pomiędzy Liką, a Słowenią. Od północy jego granica biegnie od źródeł Čabranki wzdłuż rzek Čabranka i Kupa, do Zdihova Bosiljevskiego. Jest to również historyczna granica państwowo-polityczna ze Słowenią. Od północnego zachodu, od źródeł Čabranki przez Prezid, Čabarske Police, zachodnie zbocza Obruča w kierunku Klany, granica jest historyczna, przyrodniczo-geograficzna i etniczna.
Od połowy IV wieku istniał tu rzymski mur obronny (limes), który Rzymianie zbudowali od Rijeki do Prezidu, z fortyfikacjami i wieżami, aby chronić się przed inwazją iliryjskiego plemienia Japodów. Tutaj strefa chorwackiego bloku górskiego jest oddzielona od słoweńskiego masywu Śnieżnika.
W kierunku południowo-zachodnim granica biegnie wzdłuż zbocza Obruča, powyżej doliny Grobničko polje, przez Kamenjak, Hum, Draževski vrh, następnie dolinę Vinodolską, Pleteny, Lukę Krmpotską, Alan i Krivi Put, zawsze na wysokości około 700 metrów.
Granica jest wyraźnie zaznaczona przejściem z relaksującego obszaru nadmorskiego, do zalesionego obszaru górskiego. Od wschodu granica Gorskiego Kotaru styka się z Doliną Ogulin-Plašćan. Granica biegnie od Severin na Kupi, w kierunku Krpelje, okrążając Ogulinsko polje do miejscowości Ogulinski Hreljin, następnie wzdłuż zboczy Klek i Modruško zagorje do Modruša.
Południowo-wschodnia granica to szeroki obszar przejściowy. Obejmuje obszar między drogami Rudolfinska i Jozefinska, a my nazywamy te tereny Drežnički lub Kapelski kraj. Główną cechą tego obszaru jest kras, porośnięty wysokimi lasami.
Gorski Kotar zajmuje powierzchnię 1270 km2, z czego ponad 80% stanowią lasy. Gorski Kotar jest z pewnością unikalnym obszarem geograficznym, można go podzielić na trzy charakterystyczne części, które pozostawiły niezatarty ślad w populacji. Zachodnia część Gorskiego Kotaru zawsze ciążyła w kierunku Rijeki i chorwackiego wybrzeża, a wschodnia część w kierunku Karlovaca i Zagrzebia. Północ, ze względu na słabsze połączenia komunikacyjne, charakteryzuje szczególny sposób rozwoju pod wpływem Słowenii, z rzemiosłem, przemysłem drzewnym i drobnym rzemiosłem domowym. Zachodnia część regionu Gorski Kotar charakteryzuje się większym ruchem drogowym, zasobami wodnymi, handlem i rzemiosłem, podczas gdy wschodnia część charakteryzuje się przemysłem, oraz (dziś już mniej) rolnictwem.
Tereny Gorskiego Kotaru powyżej 1200 m n.p.m. należą do strefy klimatu subarktycznego, śnieżno-leśnego, natomiast tereny dolnej części do strefy klimatu umiarkowanie ciepłego i deszczowego.
Krótkie i chłodne lata oraz długie i surowe zimy z dużą ilością śniegu, to cechy charakterystyczne surowego górskiego klimatu. Ta część Chorwacji jest szczególnie godna uwagi ze względu na duże opady deszczu, co skutkuje bujną roślinnością. Jest to konsekwencją bliskości Morza Adriatyckiego i wpływu rzeźby terenu. W Gorskim Kotarze uważnie śledzi się prognozy pogody, ponieważ przyroda rządzi życiem mieszkańców tego regionu.
Najzimniejszym miesiącem jest styczeń, a najcieplejszym lipiec. Najwięcej chmur jest we wrześniu, a mgły w listopadzie i grudniu. Najbardziej pogodne dni w roku przypadają na sierpień, najwięcej opadów przypada na listopad i grudzień, a najmniej na lipiec i sierpień. Opady śniegu są obfite w styczniu i lutym. Średnie temperatury wynoszą -1,2°C w styczniu i 16,8°C w lipcu. Średnia roczna suma opadów w górach wynosi 2486 mm, a na Risnjaku 3579 mm.
Jaskinia Bukovac, miejsce znajdujące się w gminie Lokva, potwierdza obecność człowieka w Gorskim Kotarze we wcześniejszej fazie górnego paleolitu. W tej jaskini znaleziono ślady człowieka prehistorycznego i kilka szczątków zwierząt, które żyły na tym terenie w dawnych czasach, takich jak niedźwiedź jaskiniowy i pantera.
W starożytności główne drogi omijały trudne do pokonania zalesione góry tego obszaru. W czasach panowania rzymskiego, w naszym regionie najważniejsze drogi z północnych Włoch omijały teren dzisiejszego Gorskiego Kotaru od północy lub południa, znajdował się on więc pomiędzy rzymskimi prowincjami Panonii i Dalmacji, poza ówczesnymi głównymi nurtami gospodarczymi i rzemieślniczymi. Istotne zmiany zaczynają się wraz z wielką wędrówką ludów, najazdami barbarzyńców z dalekiego wschodu i północy, zwłaszcza z IV wieku, z silnymi atakami gockimi na państwo rzymskie. Świadkiem tamtych czasów są pozostałości muru obronnego „Liburnijski limes”, który rozciąga się od Tarsatiki nad morzem, przez Grobničko polje do Prezid w Gorskim Kotarze. Upadek i zanik Cesarstwa Zachodniorzymskiego w V wieku, spowodował ciągłe zmiany panujących na terenie Gorskiego Kotaru – od Longobardów po Franków i Bizantyjczyków. W VII wieku na te tereny przybyli Chorwaci.
Osadnictwo Gorskiego Kotaru rozwinęło się intensywniej i z określonymi planami polityczno-gospodarczymi, dopiero w drugiej połowie XIII wieku. Po najazdach tureckich pod koniec XV wieku Frankopanowie intensywniej kolonizują ten obszar nową, populacją uchodźców, uciekających z południowych regionów przed podbojem tureckim.
Książęta z wyspy Krk, zwani później Frankopanami, rozszerzyli swoje posiadłości aż do granicy z Krajiną, rozwijając działalność gospodarczą i kulturalną. Pierwsze osady na terenie dzisiejszego Gorskiego Kotaru wspomina się w źródłach z roku 1481, kiedy to dwór królewski w Zagrzebiu zażądał od księcia Stjepana Frankopana respektowania przywilejów zagrzebskich kupców, działających w Lukovdolu, Brodzie, Moravicach, Vrbovsku, Delnicach, Lokvie i innych miejscowościach. Dzięki dogodnemu położeniu przy przeprawie przez rzekę Kupa, miasto stało się z czasem centrum rozległego majątku ziemskiego.
W XVI wieku następcami Frankopanów zostali Zrinscy, którzy poprzez Vinodol silnie aktywowali powiązania handlowe z innymi częściami Chorwacji, a nawet ze Słowenią i Węgrami. W tym czasie zaczął się wyróżniać Čabar, który później stał się odrębnym majątkiem. Gorski Kotar pozostawał we władaniu książąt Zrinskich aż do ich upadku, w 1670 roku. Od tego czasu kilku różnych panów w Gorskim Kotarze samowolnie i lekkomyślnie zwiększało wyzysk feudalny, aż do czasu zajęcia tych terenów przez Monarchię Austro-Węgierską.
Z pewnością dwie daty są ważne w historii Górskiego Kotaru, gdy kształtował się Processus Montanus lub Gorski Kotar, 7 listopada 1777 roku decyzją cesarzowej Marii Teresy, która za namową swego syna, cesarza Józefa II, zjednoczyła administracyjnie ten region. Druga data to 10 listopada 1777 r., kiedy to w Mrkopalje, na sejmiku powiatowym powiatu Severin ustanowiono nowy podział administracyjno-terytorialny i stworzono Brodski kotar. W każdym razie historia administracyjna Gorskiego Kotaru obejmuje prawie dwa i pół wieku.
Najbardziej znaczącym okresem dla rozwoju gospodarczego Gorskiego Kotaru był początek budowy dróg. Kiedy w 1726 r. rozpoczęto budowę drogi Karolińska cesta, zdeterminowany został przyszły kierunek nie tylko tych regionów, ale i całej Chorwacji. Droga Karolińska, której nazwa pochodzi od Karola III, wiodła przez trudne i niezamieszkane tereny, opustoszałe wąwozy i doliny, wznosiła się w wysokie góry i przełęcze, gdzie zimy są ostre i długie. Utrzymanie takiej drogi nie było możliwe. Ale chociaż Karolinska cesta nie spełniła w pełni swojego głównego celu, nadała nowy ożywczy impuls gospodarce Gorskiego Kotaru i stopniowo przekształciła go w jeden z najważniejszych obszarów komunikacyjnych w Chorwacji. W 1803 roku rozpoczęto budowę drogi Lujzinska cesta, która do dziś bez większych zmian obsługuje ruch samochodowy i łączy miasta od Karlovaca do Rijeki, a w przeszłości miała kluczowe znaczenie dla Gorskiego Kotaru i Primorja.
W połowie 19 wieku przez Gorski Kotar zbudowano linię kolejową, która połączyła ówczesną Rijekę z Budapesztem. Wszystko to stwarzyło korzystniejsze warunki do powstawania nowych obiektów w Gorskim Kotarze, ale niewystarczające dla rozwoju demograficznego, przestrzennego i gospodarczego, czego konsekwencje były odczuwalne w XX wieku. W najnowszej historii Gorskiego Kotaru budowa nowoczesnej autostrady Rijeka – Zagrzeb przyczyniła się do powstania nowych możliwości rozwoju gospodarczego.
Državnom auto cestom D3 Rijeka – Zagreb, a izlazi do glavnih naselja Gorskog kotara su Ravna Gora, Delnice, Vrata i Vrbovsko.
Avionske destinacije su zračne luke u Zagrebu, Dr. Franjo Tuđman, u Rijeci, točnije na otoku Krku te nešto udaljenija zračna luka u Puli.
Umreženost željezničkog prometa omogućuje jedinstven doživljaj destinacije i kvalitetan pristup svim većim mjestima u Gorskom kotaru. Glavne željezničke postaje su Delnice, Fužine, Kupjak, Vrbovsko… (dodati molim)
